Čehoslovačka nije bila na mapi fudbalskih sila od 1962. kada je osvojila srebro na Svjetskom prvenstvu. Godine su prolazile, a ova selekcija nije uspijevala da održi kontinuitet. Ne samo da se nije nalazila u vrhu evropskih i svjetskih takmičenja, već nije mogla ni da se kvalifikuje. Sa dolaskom Václava Ježeka na mjesto selektora, stvari su polako počele da se mijenjaju. Nova fudbalska lica poput Antonína Panenke, Zdeněka Nehode i Mariána Masný-a pristizala su u reprezentaciju, a sve sa jednim ciljem: da se Čehoslovačka ponovo nađe među evropskim fudbalskim velikanima.
Favoriti u Grupi 1 kvalifikacija za EURO 1976 bili su Engleska i Portugal. Niko nije mogao da zamisli ono što će se krajem aprila 1975. godine dogoditi. Poraz na ,,Wembley’’ stadionu od Engleske nije ohrabrio Čehoslovačke navijače. Mislio se da je to još jedan neuspjeh u nizu, još jedna godina bez velikog takmičenja. Sve se promijenilo u Pragu na ,,Letenský” stadionu, a žig zvijezde i spastilja ove selekcije nosio je Antonín Panenka. Het-trik protiv Kipra bio je dovoljan pokazatelj da se nasluti ogromna želja tima koji sanja EURO. Deset dana kasnije, meč odluke protiv Portugala. Po dva gola Bičovskog i Nehode, kao i gol Petráša srušili su ,,Seleção”, a 30. oktobra priredili su najveći šok u kvalifikacijama od kada se igra EURO! Čehoslovačka je u Bratislavi pobjedila Englesku 2:1, a kasnije je remi Portugala i Engleske (1:1) omogućio Ježekovim izabranicima da, sa bodom više, izbore ¼ finale kvalifikacija za EURO 1976. SSSR je poražen u Bratislavi 2:0, a remi u Kijevu 2:2 bio je dovoljan da Čehoslovačka ostavi dugo sanjani san.
Na ,,Maksimiru’’ u Zagrebu odigrano je polufinale između Čehoslovačke i Holandije. Nakon 90 minuta igra i rezultata 1:1 pitanje pobjednika rješeno je u produžecima, a heroji Čehoslovačke bili su Zdeněk Nehoda i František Veselý. Plasman u finale šokirao je Evropu, a ono što se dogodilo u Beogradu na stadionu Crvene zvezde obilježilo je fudbal za sva vremena.
20. juna 1976. godine, finalni su sret između Čehoslovačke i Njemačke počeo je u 20:15h. Ján Švehlík i Karol Dobiaš donijeli su prednost svojoj ekipi, ali se nije dugo čekalo na odgovor Njemačke. Dieter Müller smanjio je na 2:1 u 28. minutu. Na pauzu se pošlo u blagom šoku jer fudbalska sila poput Zapadne Njemačke gubi od autsajdera. Do kraja meča, neizvjesnost je ulazila u redove njemačkih navijača, ali je Bernd Hölzenbein minut prije kraja izjednačio, za spas Z. Njemačke. Kako u produžecima nije odlučen novi šampion, pristupilo se izvođenju jedanaesteraca. Četvrti penal za Zapadnu Njemačku promašio je Uli Hoeneß, a Ladislav Jurkemik bio precizan sa bijele tačke. Sada je sve zavislo od Panenke.
Na ,,Maksimiru’’ u Zagrebu odigrano je polufinale između Čehoslovačke i Holandije. Nakon 90 minuta igra i rezultata 1:1 pitanje pobjednika rješeno je u produžecima, a heroji Čehoslovačke bili su Zdeněk Nehoda i František Veselý. Plasman u finale šokirao je Evropu, a ono što se dogodilo u Beogradu na stadionu Crvene zvezde obilježilo je fudbal za sva vremena.
Poslije svakog treninga ostajao sam sa našim golmanom i izvodio penale. Igrali smo za čokoladicu ili čašu piva. Pošto je bio veoma dobar golman, to je za mene postala skupa igra. Tako sam ponekad prije spavanja pokušavao da smislim načine da ga pobjedim, da nadoknadim svoje gubitke. Dobio sam ideju da, ako odložim udarac i samo ga lagano udarim, golman koji je skočio do ugla gola ne bi mogao da skoči nazad u vazduh, i to je postalo osnova moje filozofije. Počeo sam to da koristim na prijateljskim utakmicama, u nižim ligama, a na kraju sam ga usavršio. Kulminacija je bila kada sam to iskoristio na Evropskom prvenstvu. Bio je to najlakši i najjednostavniji način da se postigne gol.
Bio je to jednostavan recept, kazao je Panenka. Jednostavan, brilijantan, recept za titulu šampiona koji je Panenku svrstao u red ikona evropskog fudbala.
